Maszynowe czy rękodzieło?

Konfrontując to z czasem wykonania dywanu ręcznie, czyli od kilku miesięcy do kilku lat, maszyna robi to znacznie szybciej. Typowymi materiałami dla dywanów produkowanych maszynowo są wełna, szenil i wiskoza.

W przypadku dywanów tkanych ręcznie możemy dodać wełnę owczą, jedwab, jutę i inne tkaniny.

Jednakże i to nie jest w stanie uchronić ich przed kontaktem z różnymi zanieczyszczeniami.

Dlatego właśnie ważne jest sprzątanie osiedli, tak by nie było wokoło porozrzucanych śmieci, by nie było na chodnikach czy trawnikach psich odchodów czy niedopałków papierosów.

Te wszystkie elementy są właśnie głównymi przyczynami chorób i infekcji i to właśnie z nimi w pierwszej kolejności należy się uporać, chcąc mieszkać w warunkach satysfakcjonujących, zadowalających i sprawiających przyjemność mieszkańcom.

Brud nikogo nie będzie ekscytował.

Japońskie ubikacje

Ubikacje w Japonii: istnieją dwa rodzaje ubikacji powszechnie spotykanych w Japonii.

Pierwszy i zarazem najstarszy to prosta ubikacja kucana, która nadal jest powszechna wśród ubikacji publicznych.

Po II wojnie światowej upowszechnił się drugi rodzaj: współczesne muszle klozetowe (ubikacje w stylu zachodnim) i pisuary.

Obecnie szczytem techniki dla ubikacji w stylu zachodnim jest połączenie muszli klozetowej z bidetem.

Według danych z 2004 roku są one zainstalowane w ponad połowie japońskich gospodarstw domowych345.

W Japonii ten typ ubikacji jest popularnie nazywany washletem (jap. ??????? woshuretto?), po marce Toto Ltd., i posiada zaawansowane wyposażenie, które jest rzadko spotykane poza Azją. W zależności od konkretnego modelu washlet taki może być zaprojektowany do: automatycznego podnoszenia i opuszczania deski sedesowej; mycia odbytu lub sromu; suszenia ciepłym powietrzem; samoczynnego spłukiwania.Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Ubikacje_w_Japonii